Het... Ik strijd met de woorden die ik heb. Ik vind jullie allemaal lief hoor, althans, de meesten, dat wil zeggen: sommigen. Er zijn er een paar.
Mijn oude boeft is vannacht vertrokken naar Zuid-Spanje. Dus ik ben nu drie dagen alleen. Mies is dood, de kaart waarmee we worden bedankt voor onze aanwezigheid staat naast me, ze was de beste vriendin van mijn moeder. Ze kenden elkaar sinds hun derde, geloof ik. Sinds 1931, dus. Mijn vader is dood, ik denk aan onze zwembaden, de auto's, 75-15-FS, Praag, zu zweit, en geheimen. Wat ik bedoel is: boeft is weg en ik voel dat er tijd is om aan mijn doden te denken. Je moet daar geen roman over schrijven, die moet gaan over... over iets anders. Over Natascha Kampusch misschien, of over een bankoverval, aan de grens bedoel ik. De kunst van romanschrijven is afstand nemen van wat je is overkomen.