De macaroni van gisteren — met ham, en zeer exclusieve kerrie — eet ik eerst op en daarna neem ik een taxi naar Paradiso, waar George is en ook het Metropole Orkest met Bauer.
Iedereen kent Bauer, maar ik niet. Ik kom te zitten naast de moeder van de mevrouw die gaat zingen: Sonja. Een grijze, lieve mevrouw. 'Ik ben nog in de kleedkamer geweest, maar ze waren niet zenuwachtig hoor. Ze vonden het spannend, meer niet.' Ze woont in Amsterdam, net als haar dochter. Maar haar vader woonde in Parijs. In Parijs! Waar dan? Ze weet het niet precies meer, ze is van 1936, vertelt ze me. Zesde arrondissement. Bent u wel eens in de straten geweest waar hij woonde? 'Jawel, jawel.' Ik vind dat belangrijke vragen.
Op zeker moment besluiten George en ik naar boven te gaan, dus ik pak mijn jas en zeg tegen haar: Tot ziens! Het was leuk om u te zien. Ze pakt m'n arm en vraagt: vind je het wel mooi?