Eén jaar geleden. Je voorziet je eigen scheiding, zelfs de mensen direct om je heen (je eigen vrouw!) zijn minder slim dan je dacht, je hoopt dat Radiohead dit nummer op de nieuwe cd zet, en je gunt iedereen het beste maar denkt tegelijk: krijg de kanker achter je hart, dat ze het moeilijk kunnen vinden.
We hebben een nieuwe poes, opgehaald uit Kampen (IJssel), op een zaterdagmiddag, zonsondergang, je zag knotwilgen langs de sloot, je rijdt met je Nissan Micra op een dijk. De mensen die daar wonen kijken er hun hele leven op uit, begrijp je dat, ik moest meteen aan de begrafenisdag van die man denken: hij heeft alleen maar die dijk gezien. Als ik mensen zie, denk ik meteen aan hun begrafenis en wat er bij komt kijken. — Daarna vervoer je dat diertje, tien weken oud, naar een bovenwoning in Amsterdam-Zuid en overweeg je hoe je het gaat opvoeden. Want opvoeden is een kunst. 'Everything in its right place' vindt ze het mooist, vond ik vroeger ook. We houden van elkaar, na een week al, dat is het belangrijkst.