Als het niet goed met je gaat, zoals met mij, dan kom je eerder op een website als ikzoekgod.nl terecht dan op funda.nl. Het is geen wanhoop, maar nieuwsgierigheid die je drijft, nieuwsgierigheid naar anderen met wie het slecht gaat. Evengoed neem je de adviezen aan hen in je op. Ik bedoel: ik ben niet nieuwsgierig naar de ervaring van mijn eigen dood. Maar ik betrap mezelf er wel op dat ik er meer over denk dan vroeger, toen er geen tijd voor was. Er is tijd gekomen. Mijn vulpen maakt overuren, met mijn schrijversleven gaat het beter dan ooit tevoren, eindelijk, maar je ziet er voorlopig niets van.
Ik verheug me op Pasen — niet omdat Jezus dan uit de grot verrijst, maar omdat Johann Sebastian Bach er mensonterend mooie muziek over heeft gemaakt, die in die dagen voortdurend op radio en tv te horen is. Op 20 april 1984 heb ik de Matthäus in de kerk in Naarden gehoord, met Mechtelt, mijn vriendinnetje van toen, die zal nu ook wel twee of drie kinderen hebben. De meeste mensen die ik ken zijn ontstellend goed in vergeten. De meeste mensen die God zochten, zijn dood.