Als mijn zusje, mijn moeder en ik vroeger, in 1972, 1973, naar Amsterdam gingen maakten we een lijstje, herinner ik me nu. Madame Tussaud, Kalverstraat, en dat hofje, hoe heet het. Ik woon nu 25 jaar in de stad, de enige stad van Nederland, en ik ben erheen gegaan omdat ik nieuwsgierig was. Wat voor mensen wonen daar?
Het zijn mensen die bereid zijn elkaar om een wizzewazzje om te leggen. Zorg maar dat je ze tegenkomt.
Alle goede schrijvers die in Amsterdam woonden, zijn verhuisd: de een naar Parijs, de ander naar Friesland, en de derde naar New York.
Vanavond sprak ik een collega van Paarlberg, een vastgoedman. Hij had er niets mee te maken zei hij. Met de affaire. Ik ben een ras-Amsterdammer, zei hij. Wij zijn te vertrouwen. Viezerik, zei ik. De smerige glimlach die op zijn gezicht verscheen vergeet ik niet. Het enige muziekje dat ik nog wil horen als ik thuiskom is Brilliant Disguise, van Bruce Springsteen. De telefoonnummers die ik bel zijn in gesprek.