Hieronder zie je de best verkrijgbare opname van Caroline Says II die ik heb kunnen vinden. Het filmpje is niets, maar de geluidskwaliteit is redelijk. Ik heb ze allemaal geluisterd. De opname is gemaakt in Amsterdam, op 20 juni 2007. Het is één dag voordat ik zeven jaar getrouwd was met Cathelijne. We zijn er samen naartoe gegaan, naar dat concert, met twee vrienden, Breek en George, ik zat naast Breek. Ik geloof dat geen van ons vieren heeft gejankt, hoewel daar alle aanleiding toe was.
Het is zo dat ik, toen we nog samen waren, af en toe naar dit soort nummers luisterde en de rest van de wereld van mij afsloot, inclusief haar. Zij lag dan in bed of zo, ik gaf haar een stuk kaas, of ik kwam net uit het café. Er zijn ook ergere dingen gebeurd. De katten waren er altijd bij.
Ik houd enorm veel van haar, dat zal nooit meer veranderen. Zoveel dat ik graag wil dat haar zal overkomen wat haar gelukkig gaat maken.
Twee dagen geleden ben ik jarig geweest, ik werd 44. Dat gebeurt je niet elke dag. Ik zit hier thuis alleen maar te vertalen, recht te doen aan Clapton. Iedereen die ertoe deed heeft me gefeliciteerd, per mail, per telefoon, per sms. Om half elf 's avonds belde Cathelijne, vanuit Italië. Ja, het gaat goed, dit en dat. 'Wij duiken zo lekker ons tentje in,' zei ze. Ik heb na die opmerking de hele nacht niet meer geslapen. Waarschijnlijk is ze een natuurtalent. Alaska.
Maar het is niet zo dat de tekst van het nummer dat je hieronder kunt horen, me niet voor de rest van mijn leven aan haar zal doen denken, of aan wat ik met haar heb meegemaakt.