'Op 1 oktober, bijna precies twee maanden nadat we ons debuut hadden gemaakt in Windsor, waren we geboekt om te spelen in het Central London Polytechnic. Ik stond met Jack achter het podium toen Chas Chandler, de bassist van de Animals, eraan kwam. Hij was in gezelschap van een jonge zwarte Amerikaan die hij aan ons voorstelde en die Jimi Hendrix bleek te heten. Hij vertelde ons dat Jimi een briljante gitarist was en een paar nummers met ons wilde meespelen. Ik vond dat hij er goed uitzag en waarschijnlijk wel wist waar hij mee bezig was. We raakten in gesprek over muziek, en hij bleek van dezelfde bluesjongens te houden als ik – dus van mij mocht hij meedoen. Jack vond het ook prima, maar ik meen me te herinneren dat Ginger zich enigszins vijandig opstelde.
Jimi wilde een nummer spelen van Howlin’ Wolf, getiteld ‘Killin floor’. Het leek me onwaarschijnlijk dat hij dat zou kunnen, want het is erg moeilijk dat nummer op de juiste manier te spelen. Natuurlijk speelde Jimi het precies zoals het gespeeld zou moeten worden; ik was diep onder de indruk. De meeste muzikanten die voor het eerst meespelen met een andere band, houden zich een beetje in, maar Jimi liet zich helemaal gaan. Hij bespeelde de gitaar met zijn tanden, achter zijn hoofd, liggend op de grond en spagaten makend, kortom, het hele circus. Je stond er met open mond naar te kijken, en muzikaal was het ook geweldig – niet alleen maar uiterlijk vertoon.'
9 oktober, de wereldwijde presentatie van de autobiografie van Eric Clapton. Interview met Larry King op CNN. En een feestje in Pakhuis Wilhelmina. Wees welkom.