Naarmate de tijd vordert word ik steeds doller op Jimi Hendix, en op de Vietnamoorlog. Ik weet er ook steeds meer van. Ik word verliefd op mijn eigen tijd, ik wil eraan te gronde gaan, het de nieuwe tijd niet gunnen dat ik daaraan te gronde ga.
"This next video is of a different era, that we were happier; we were more friendly, and love was not categorized, it was enjoyed. So today, love someone, hey, and fight urban sprawl. Thank you."
Ronnie Wood: "Hij bekende die avond dat hij een hekel had aan zijn eigen stem, dat hij zingen vreselijk vond en dat hij wel wilde dat hij op het podium alleen maar gitaar hoefde te spelen. Dat is wat hij werkelijk wilde. Alleen maar spelen.
De avond voor Jimi’s dood zat ik met hem en een aantal anderen bij Ronnie Scott’s in Soho. Het was al vrij laat toen hij ervandoor ging. Hij had geen afscheid genomen, dus ik rende achter hem aan en zag dat hij de trap van de club af liep, met aan zijn zijde een meisje, weggedoken onder zijn rechterarm.
Ik riep: ‘Hé, Jimi, je bent vergeten goedenacht te zeggen.’
Hij keek over zijn schouder, zag dat ik het was en fluisterde bedeesd: ‘Goedenacht.’"
Binnenkort wordt Hendrix hoe dan ook 65 jaar oud. We vieren het alvast.
Ik vind dit totally, utterly en completely brilliant. En ik vraag me af hoe die man heeft geroken. Als je vlak bij hem was. Ik denk een mengeling van Murray's, dat je toen in je haar smeerde, dat wij in ons haar smeerden, en heroïne, met die aparte geur. Ik stel me van alles voor.
Binnenkort mag ik de betrokkenen interviewen. Ik zal ze meteen vertellen dat mijn vragen over Jimi Hendrix de enige en belangrijkste zijn, hun eigen loopbaan ten spijt.