Toen ik bij Oosterhuis binnenkwam vanmiddag, daar op de Keizersgracht, lag de Schrift open bij het Boek Daniël. Ik moest een kwartier wachten en heb het opnieuw gelezen. Daar kan Arnon Grunberg nog iets van leren.
'Het is oorlog,' zegt de oude wijze man. 'Sinds de Tweede Wereldoorlog heb ik het nooit zo grimmig meegemaakt.' De vergelijkingen met de SS, Hitler en Goebbels waren niet van de lucht. Niet van de lucht.
'Nee, nee,' heeft Ellingmann gezegd, mede uit jullie naam, al doen jullie er niets aan, want ik ken jullie. 'Er is nog een oplossing. Het is geen oorlog. Ontmoet de jongens, en de meisjes, en praat met hen. Ga in taxi's zitten, discussieer over Mohammed Bouyeri, laat je uitnodigen in de moskee, ga erheen. Laat die mensen toe, in plaats van alleen maar aan je eigen carrière, je eigen kinderen of je eigen huis te denken.'
'Het ga je goed,' zei die oude man.
(Lekker naar Parijs weer, binnenkort. En weg uit dit zieke, giftige land met zijn zieke, giftige, egocentrische inwoners, land dat nooit gastvrij is geweest , voor niemand)