In 1987 ben ik met mijn neef Carel Berenschot, met wie ik een reclamebureau had, naar Groningen geweest. We gingen erheen om het graf van onze grootouders te bezoeken. Dat hebben we gedaan. Er was iets van sneeuw. We waren onder de indruk. Dat was in Veendam. Aan het eind van de zondagmiddag hebben we daar een dancing bezocht: Veenlust. Daarna zijn we met een taxi naar de Groningse hoofdstad gegaan, en we zijn binnen de kortste keren beland in een café/disco waar we onze creditcards moesten laten zien.
We hebben gedanst op New Sensation, van INXS. Dat vonden wij mooi, er was nog niemand dood. De meisjes waren mooi, Carel was mooi, ik was mooi. We hebben toen het duurste hotel in Groningen-Centrum genomen (Doelen) en de hele minibar leeggedronken.
We hadden geld.
Met hem en met mij is het anders afgelopen dan toen te voorzien was. Maar hij heeft zich niet voor zijn kop geschoten, en ik ook niet, en dat is in sommige levens al een hele prestatie.
Volgens mij gaat het goed met hem, en of het volgens mij goed met mij gaat, daar heb ik eigenlijk geen idee van. Hij heeft de zekere weg gekozen, en dat heb ik zeker niet.
Ik heb mijzelf vogelvrij verklaard.