Nog nooit ben ik geloof ik zo verliefd geweest als nu. Misschien een keer op het schoolplein, op Caroline Steeman. Ik had twee rivalen, Johnny van Rhijn en Willem Gijsbertse, mijn beste vriend. Willem leeft niet meer, we waren alledrie verliefd op Caroline maar niet boos op elkaar daarom, Willem en ik deden in het bos de fazanten na, dat kan ik nog steeds, zijn vader zat op de grote vaart, dus in Willems kamer lagen dozen vol scheepsbeschuit, we klommen in de bomen, we hebben hutten gebouwd in onze bossen, hij is op zijn zestiende verongelukt met zijn brommer, en hoe het met Johnny is weet ik niet. Ik deed de idiootste dingen om Caroline tegen te komen, bij de katholieke kerk, op zondag. En het lukte ook nog.
En nu ben ik net zo verliefd, ik doe precies dezelfde dingen als toen ik negen was of acht, met dezelfde intuïtie. Want ik geloof nog steeds in het Beloofde Land.