Als ze er niet is, wil ik over haar schrijven, ik tover haar tevoorschijn. Zo gaat er geen tijd verloren. Zelfs in mijn slaap is het geregeld: mijn droommanager heeft herhaaldromen gemaakt. We liggen op een wit laken, met zijn tweeën, en dan is er iets of iemand die ons naar boven tilt, we zijn één geworden, dan al. Het laken gaat open, ergens in lucht, in de ruimte. Dan zweven we. Het is de complete zuiverheid.
Jij wilt niet weten hoe moeilijk dit is. Ik kwam vanavond de oude Pierre Bokma tegen, ik heb hem haar foto laten zien, en die zei: jij bent alleen maar gevoel, zo wil ik het ook. Nou mooi. Ik zei: alleen maar gevoel, dat is risico hoor.
Wat een vrouw. Als je mij nu tegenkomt dan word je heel vrolijk. Iedereen wordt nu vrolijk van mij.