Ik mis niet de glazen asbak die jij op een middag
met woedende ogen kapot hebt gegooid.
En jou mis ik niet.
Ik mis mijzelf zoals ik was
in de dagen om de middag van de asbak
waarin ik wanhopig verlangde naar jouw vertrek
en naar een eigen asbak, zelf gekocht, door mijzelf afgewassen en, zo dacht ik,
als het moest door mijzelf kapotgegooid
uit woedend verlangen naar de dagen
om de middag waarop jij de asbak brak.
(november 1988)