Een oud stukje, drie jaar oud (februari 2005). Ik zie ineens dat het allemaal te voorzien was, de scheiding bedoel ik, zoals het is gegaan de afgelopen zeven, acht jaar. Alleen die titel al. Ik weet niet eens meer wie er op bezoek kwamen. Totale egoshit dit, maar goed. Als ik me binnenkort echt beter voel, schrijf ik 600 Kb egoshit, ok? Je kunt en mag weer reageren trouwens. Het werkt nog niet, maar dat zijn details.
Ik heb vanavond bovendien besloten dat als het boek uitkomt, dat boek met die mooie titel, je weet wel, dat ik er dan geen auteursnaam op laat zetten. Dus als je een boek tegenkomt zonder auteur, dan is het van mij.
Verder, uit een interview met Thom Yorke van Radiohead: 'Do you have a favourite song from the record [In Rainbows]?'
Thom: 'Videotape. I wanted to put it first, but somebody pointed out it if we did that people would turn the record straight off. I like it because it very much happened despite me. And the others took reigns on it. Turned it to the stripped down thing. Personally speaking, I think this is the best thing we ever created, cause it has this inexpressible substance thing going on, behind what’s the specifics of the song. So I’m really really proud of that.'
Ten slotte. Vandaag verschenen: Ronnie Wood. Hij, Bill Wyman en nog iemand zijn 18 maart in Amsterdam. Kom ook! En koop dat boek. Het ziet er echt prachtig uit. Hardcover zoals we dat in Nederland niet zijn gewend, en een geweldig register. Als je wilt weten weten waar de jongens 18 maart zijn, mail mij dan even, dan mag je ook mee.
Nu het stukje van drie jaar geleden.
__________________________________
AUTOPLAY
Er waren mensen op bezoek hier, en ze kwamen aan terwijl ik nog onder de douche stond.
In one single moment, your whole life can turn 'round
Het was vijf uur 's middags, er was een klein kindje bij, een meisje. De kamer was vol.
Dry your eyes mate
Gisteren heb ik mijn schaakprogramma op 'autoplay' gezet, en tien potjes lang alleen maar gekeken.
I know it's hard to take but her mind has been made up
Gisteren aten we forel. We hebben het over wangetjes gehad. Je kunt gesprekken sturen.
There's plenty more fish in the sea
Daarna mama gebeld om te vragen hoe het gaat, en verteld wat ik had
gegeten. Ze is alleen. 'Bel morgen maar weer. Met mij gaat het best.'
Dat is niet waar.
Dry your eyes mate
Ik heb geen kutleven. Het gaat allang niet meer om dingen die ik niet in de hand heb.
— 'Dat ik niet begrijp waarom je er soms niet bent, dat ik soms niet begrijp waarom je er niet bent. Dag verre vrouw.'
— 'Dat je vermogen om afstand te scheppen groot en opvallend is, wat is het doel. Dag vreemde vrouw.'
— 'Dat ik ervoor moet waken dat ik dat wat mij vroeger met vrouwen is
overkomen, niet aanwend om jou te doorgronden; dag andere vrouw.'
I know you want to make her see how much this pain hurts
'Hier in Leersum schijnt de zon,' schrijft George
vanmiddag op mijn telefoon, voordat de mensen kwamen. (Ik kom uit
Leersum.) 'Mooi is dat. De Donderberg heeft een helling van zeker 10
procent. Dat weet ik zeker.' Ik ook. Ik heb erover gedroomd, en mijn
vader ligt er begraven.
But you've got to walk away now
En ik kom er ook te liggen, schrijf ik terug. Ik had George willen
zeggen dat ik heb gedroomd over de plek waar hij vanmiddag was.
"Ellingmann en twee of drie jongens die jonger zijn, lopen over een
smalle asfaltweg die omhoogloopt en leidt langs het kerkhof. De weg,
waarop her en der verspreid stukjes glas liggen, is omzoomd met bomen.
Een van de jongens schiet met pijl en boog, een ander heeft een skelter
waarop hij af en toe rijdt. Ellingmann houdt hen scherp in de gaten.
Er ligt een man op de weg. Hij is dood en heeft een rood overhemd aan.
Zij lopen over hem heen zoals je over een dode tak heenloopt. Ze praten
nauwelijks over de dode man: 'Kijk wat daar ligt.' Ellingmann voelt
zijn buik met zijn voeten en meer niet.
Verderop ligt een dood kind in de berm. Het heeft een blauw truitje
aan, hemelsblauw. Het is even oud als de jongens met wie Ellingmann is,
een jaar of tien, elf misschien, en daarom verontrust deze dode hem
meer dan de man met het rode overhemd.
Het wordt nu überhaupt roder en bruiner om Ellingmann heen
(herfstbladeren, verschroeid gras, bakstenen muurtjes) en het verbaast
hem dan ook niet dat hij even later wordt aangesproken door agenten van
politie die in jeeps op hen af zijn komen rijden.
De jongens met wie Ellingmann was, ziet hij wegrijden in een grote
Amerikaanse auto — vertrouwen deed hij hen toch al niet — en hij blijft
achter bij de agenten. Hij legt hun uit dat hij met de dood van de man
met het rode overhemd en het kind met het blauwe truitje — dat is hij
immers zelf! — niet meer te maken heeft dan een ander die over de weg
heeft gelopen."
It's over
And I'm just standin' there, I can't say a word
'Cause everythin's just gone
I've got nothin'
Absolutely nothin'
Lente, binnenkort! Terrasjes, plannen. Rue Caulaincourt, Parijs.
___________________________________________________________
Tot zover 2005. In 2008 geldt hetzelfde, zeker die laatste zinnen.
Hieronder het nummer dat erbij hoort. Dat mij op mijn 42ste, of 43ste, zou overkomen wat een jochie van 20 overkomt, dat had ik niet voorzien. Of ja, wel dus.