Ze droomde dat ze veters ging kopen. ‘In een winkel waar allerlei spullen te koop waren, het was er heel vol, en toch leek de winkel groot. Maar ik was op mijn blote voeten.’
Was het mooi weer dan?
‘Ja, ja, in mijn dromen is het altijd mooi weer. Het is altijd warm en de zon schijnt fel.’
We zagen het tegelijk, het eten was net begonnen. Drie kwartier had het geduurd voordat we überhaupt met bestellen waren begonnen. Er moest zoveel geluisterd en gezegd en gekeken worden. We hadden cola en water, later nam ze een glas wijn, rode wijn. Nog later, in de taxi op weg naar Centraal met Frank uit Brits Guyana in een Mercedes die al minstens twee ton had gelopen, zei ze: ik hou eigenlijk niet van witte wijn. Kwart over twaalf ’s nachts, er stond een file op het Damrak. Op Franks radio klonk een nummer van de Commodores.
Ik wel, zei ik. Van die stenige, droge. En wat vind je van rosé? vroeg ik. In de zomer is het ok, zei ze. In de zomer is het fijn op het balkon, zei ik.
We zagen het tegelijk: het begon ineens te sneeuwen. Witte Pasen. Nou ja, het bleef niet liggen. Maar voor ons was het Witte Pasen.
Deze muziek denk ik erbij.