Waar moet de schildersezel staan?
We hadden.... Ik probeer het uit te leggen. Dat kan niet helemaal, want daarvoor is het verhaal in mijn hoofd te lang, met te veel gruwelijke details. De schade die de mensen uit eigen beweging oplopen is al groot genoeg. Hoe zal ik het zeggen: ik kan er zo'n Houellebecq-roman van maken, maar waarom. Ik houd van de mensen, hij niet, hij heeft de mensen opgegeven, ik niet.
We hadden een huis hier, bij het Okura-hotel. Ik dacht: nu komt het goed, ik leg een houten vloer en ik schilder het zoals zij wil, ik ben immers kleurenblind. Tussendoor gaan we dikwijls eten, in de buurt. You can't always get what you want, zo eenvoudig is dat wel. Ik heb zelfs gedacht: de oude Atlas, het paard, die gaat ons nog redden. Maar zelfs hem is het niet gelukt.
Volgende keer vertel ik hoe dit verhaaltje afloopt. Als het gaat zoals ik hoop, dan wordt het een mooi verhaaltje hoor. Misschien komt er iemand bij me wonen met een schildersezel. Vanaf dat moment gaat het om het Licht.