Paul Celan moet worden herdacht — hij heeft zichzelf van kant gemaakt in de Seine in Parijs volgens mij — en de katholieke Kerk moet voelen, zoals de nazi's dat hebben gevoeld, dat er onder haar gezag en leiding tienduizenden, en misschien wel honderdduizenden mensen (kleine jongetjes en meisjes) tot in het diepst van hun ziel vernederd zijn. De katholieken en de nazi's zijn in verrassend veel opzichten te vergelijken, en dat is schokkend. Tegelijk hoop ik dat niemand de fout maakt te denken dat nu alle katholieken verkrachters en onderdrukkers zijn. Mijn ex-schoonmoeder (Carien) is daar een uitstekend en lichtend voorbeeld van, en heeft me daar veel over verteld. Zij is van het belangeloos geven. Dat bestaat dus ook.
NAMK is de liefste, en de mooiste, en de zuiverste die ik heb gezien. Ik heb vermoedelijk weer eens dikke pech gehad.
'Dat is 't misschien waar je je hele leven naar zoekt, dat en niets anders, een zo groot mogelijk verdriet om eindelijk jezelf te zijn voordat je sterft.'